مجله دانشگاه علوم پزشکی ایلام، جلد ۱۸، شماره ۱، صفحات ۴۰-۴۷
عنوان فارسی تأثیر نوع تمرین بر مجموعه ی سازگاریهای عصبی- عضلانی در مردان جوان تمرین نکرده
چکیده فارسی مقاله مقدمه: یکی از اساسی ترین اهداف علم تمرین تاکید بر عملکرد بهینه ی دستگاه های مختلف بدن و سازگاری در اجرای هر چه بهتر مهارت ورزشی است. تمرین های قدرتی و استقامتی سازگاری های متفاوتی را در بدن ایجاد می کنند که برخی متضاد با هم هستند. تحقیق حاضر به منطور بررسی هم زمان این دو نوع تمرین و سازگاری عصبی-عضلانی در آن ها انجام شده است. مواد و روش ها: مطالعه شوندگان این تحقیق نیمه تجربی 36 مرد تمرین نکرده که در سه گروه و به مدت 12 هفته بررسی شدند. گروه قدرتی تمرین پویا، استقامتی اینتروال و نیز هم زمان که نیمی از تمرین هر دو گروه را 3 جلسه در هفته انجـــام می داد. پارامترهای دامنه سیگنال الکترومایوگرافی، بیشینه انقباض ارادی و قدرت بیشینه پای برتر آزمودنی ‌ ها به ترتیب با دستگاه ‌ های الکترومایوگرافی، ایزوکینتیک و تکنوجیم در هفته های صفر، 6 و12 اندازه ‌ گیری شد. داده­ها با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس، اندازه­گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD در سطح معنا داری (05/0 P ≤ ) تحلیل شدند. یافته های پژوهش: مقادیر درون گروهی دامنه سیگنال الکترومایوگرافی در همه گروه ها پس از 6 هفته و در دو گروه قدرتی و همزمان پس از 12 هفته کاهش معنی­داری نشان داد. قدرت بیشینه در همه گروه ها پس از 6 و 12 هفته افزایش معنی­داری نشان داد. بیشینه انقباض ارادی پس از 6 و 12 هفته در گروه های قدرتی و هم زمان با افزایش معنا دار، اما در گروه استقامتی بدون تغییر معنا دار بود. از سوی دیگر بررسی تفاوت دامنه سیگنال الکترومایوگرافی و حداکثر قدرت بیشینه در بین سه گروه تمرینی نشان داد که در هفته 6 و 12 بین دو گروه قدرتی و هم زمان با گروه استقامتی تفــاوت معنی­داری مشاهده شد و در بین سه گروه تمرینی بیشینه انقباض ارادی تا هفته ششم تفاوت معنی­داری نشان نداد، اما در هفته 12 گروه قدرتی با هم زمان تفاوت معنی­داری داشت. بحث و نتیجه گیری: تمرین هم زمان نسبت به تمرین قدرتی با اندکی افزایش قدرت و نسبت به تمرین استقامتی با افزایش قدرت بیشتری همراه است . احتمالأ تمرین هم زمان ضمن بهبود سازگاری عصبی-عضلانی، اختلالی در افزایش قدرت ایجاد نمی کند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Effects of Training Style on Neuromuscular Adaptation in Untrained Men
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: One of the most common purposes of training science emphasizes on the function and adaptation for better performance of the athlete skills. Adaptation to strength & endurance training is generally different, and, at times, opposed to each other. The purpose of this research was to investigate the neuromuscular adaptation of two types of training concurrently. Materials & Methods: Thirty- six healthy male students [mean (so) age (21.6 ± 0.09) years, height (175 ± 3.39) cm, weight (73.6 ± 6.3) kg were randomly divided into three groups: the Strength group (n= 12), the Endurance group (n=12) and the Concurrent group (n=12).The strength group performed (%70-%85 1R.m) in 3 sets with 12, 10, 8 numbers respectively. The endurance group performed cycle interval training in 80- 90% maximum heart rate in 3 minutes the concurrent training included half strength and half endurance training with change of consequence of training 3 sections during 12 weeks. Surface electromyography (sEMG), Maximal Voluntary Contraction (MVC) Maximal Repetition (1RM) assessments were made before-middle and after training. General- leaner- model was used within the group and one- way ANOVA between the groups. Findings: The final results of our study were as follows: the result within the group showed a significant decrease in all the groups, of mean signal (EMG) after 6 weeks and in (S) and (C) groups after 12 weeks. In all the groups, 1RM increased after 6, 12 weeks. MVC increased in (S) and (C) groups after 6, 12 weeks, but in (E) group, it did not increase significantly. The results among the groups, showed a decrease in the mean signal (EMG) and an increase in1RM with the same rate in (S) and(C) groups in 6, 12 weeks, but in (E) group, it wasn’t significant. In all the groups, MVC wasn’t significant in 6 weeks, but there was a significant difference in (S) and(C) groups in 12 weeks. Discussion & Conclusion: The findings showed that the increasing strength of the concurrent group was less than that of the strength group and more than the endurance group. Probably, simultaneous exercise improves neuro-muscular adaptations without any disturbances in strengthening
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله neuromuscular adaptation, strength, EMG
نویسندگان مقاله فرشاد غزالیان |


دکتر حجت الله نیکبخت | mohammad hojat allah


دکتر اسماعیل ابراهیمی |


دکتر مهیار صلواتی | mohammad mahyar


نشانی اینترنتی http://sjimu.medilam.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-141&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده عمومی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات