مجله دانشگاه علوم پزشکی ایلام، جلد ۳۲، شماره ۵، صفحات ۱-۱۳
عنوان فارسی ناگویی هیجانی نوجوانان با و بدون حیوان خانگی در همه‌گیری کرونا
چکیده فارسی مقاله

مقدمه: با شیوع همه‌گیری کووید-19، بسیاری از کشورهای جهان برای جلوگیری از انتشار ویروس، قرنطینه‌‌های لازم را اعمال کردند. پژوهش‌ها نشان می‌‌دهد که اقدامات قرنطینه می‌‌تواند بر سلامت روان تأثیر بگذارد؛ بنابراین، شناسایی ویژگی‌های روانی که افراد را آسیب‌پذیرتر می‌‌کند، مهم است. ناگویی هیجانی یکی از عواملی است که در بروز مشکلات روان‌شناختی نوجوانان، ممکن است تحت این شرایط افزایش یابد. پژوهش حاضر با هدف بررسی ناگویی هیجانی و مؤلفه‌های آن در نوجوانان با و بدون حیوان خانگی طی همه‌گیری کرونا انجام شد.
مواد و روش­ها: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع پس‌رویدادی و جامعۀ آماری آن شامل همۀ نوجوانان با و بدون حیوان خانگی بود. نمونه‌های پژوهش شامل 120 نفر (60 نفر نوجوان دارای حیوان خانگی و 60 نفر نوجوان بدون حیوان خانگی) به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش پرسش‌نامۀ جمعیت‌شناختی محقق‌ساخته و مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (TAS-20) بود و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون تی مستقل و تحلیل واریانس چندمتغیره (مانوا) به‌وسیلۀ نرم‌افزار SPSS vol.26 انجام گردید.
یافته ­های پژوهش: نتایج نشان داد، میان ناگویی هیجانی نوجوانان با و بدون حیوان خانگی تفاوت معنی‌دار وجود دارد (P<0.05، t=2.441) و نوجوانان دارای حیوان خانگی میانگین ناگویی هیجانی بالاتری نسبت به نوجوانان بدون حیوان خانگی دارند. علاوه بر این، میان مؤلفۀ تفکر عینی در نوجوانان با و بدون حیوان خانگی تفاوت دیده شد (P<0.05، F=7.608)؛ بدین معنی که مؤلفۀ تفکر عینی در نوجوانان دختر دارای حیوان خانگی بالاتر از نوجوانان پسر است (P<0.05، F=7.622).
بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌‌توان نتیجه گرفت، در برخی سازه‌های روان‌شناختی ناگویی هیجانی میان نوجوانان با و بدون حیوان خانگی در دوران همه‌گیری کووید-19 تفاوت معنی‌دار وجود دارد. در این شرایط، نوجوانان دختری که در مؤلفۀ تفکر عینی خود دشواری دارند و هنگام رویارویی با استرس، بر رویدادهای عینی متمرکزند، بیشتر به نگهداری از حیوانات خانگی اقدام می‌‌کنند.




 
کلیدواژه‌های فارسی مقاله حیوانات خانگی، ناگویی هیجانی، نوجوانان، همه‌گیری کرونا
عنوان انگلیسی Alexithymia in adolescents with and without pets during the Covid-19 pandemic
چکیده انگلیسی مقاله
Introduction:  With the spread of the Covid-19 pandemic, many countries in the world implemented necessary quarantines to prevent the spread of the virus. Research shows that quarantine measures can affect mental health; therefore, it is important to identify the psychological characteristics that make people more vulnerable. One of the factors that may increase the occurrence of psychological disorders in adolescents under these conditions is alexithymia. This study was conducted with the aim of investigating alexithymia and its components in adolescents with and without pets during the Covid-19 pandemic.
Materials & Methods: The current study employs a descriptive and post-event comparative method, and the statistical population encompasses both adolescents with and without pets. The available sampling method selected 120 people, 60 of whom had pets and 60 of whom did not. The tools of this research were a demographic questionnaire and the Toronto Alexithymia Scale (TAS-20), and data analysis was done using descriptive statistics, independent t-tests, and multivariate analysis of variance (MANOVA) by SPSS version 26 at the level of significance less than 0.05.
Results: The results indicated a significant difference in alexithymia between adolescents with and without a pet (t=2.441, P=0.016), with adolescents with a pet exhibiting a higher average of alexithymia compared to those without a pet. In addition, there is a difference between the component of objective thinking in adolescents with and without a pet (F=7.608, P=0.007). This means that the component of objective thinking in female adolescents who have a pet is higher than in male adolescents (F=7.622, P=0.008).
Conclusion: The psychological construct of alexithymia significantly differs between adolescents with and without pets during the COVID-19 pandemic. In this case, adolescent girls struggle with objective thinking, tend to focus on concrete events under stress, tend to care for pets more frequently, and struggle with communication skills.

 
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Adolescents, Alexithymia, Covid-19 pandemic, Pets
نویسندگان مقاله نازیلا سهندپور | Nazila Sahandpour
Dept of Psychology, Faculty of Education and Psychology, Alzahra University, Tehran, Iran
گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

مهرانگیز پیوسته گر | Mehrangiz Peyvastegar
Dept of Psychology, Faculty of Education and Psychology, Alzahra University, Tehran, Iran
گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

روشنک خدابخش پیرکلانی | Roshanak Khodabakhsh pirkalani
Dept of Psychology, Faculty of Education and Psychology, Alzahra University, Tehran, Iran.
گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

نشانی اینترنتی http://sjimu.medilam.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-7835-1&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده روانشناسی بالینی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات