مجله دانشگاه علوم پزشکی ایلام، جلد ۲۵، شماره ۱، صفحات ۱۹۵-۲۱۰
عنوان فارسی ارزیابی اثرات پماد کورکومین بر درماتیت تماسی القا شده به وسیلۀ دی نیترو کلرو بنزن در مدل موش سوری
چکیده فارسی مقاله مقدمه: یکی از عوارض پس از جراحی، ابتلا به درماتیت تماسی در اثر عوامل مختلفی همچون محلول‌های اسکراب، نخ‌های بخیه، بانداژ و حتی دستکش جراحی است. درمان رایج این معضل استفاده از داروهای کورتیکوستروئیدی است که پیامدهای ناخواسته‌ای را به دنبال دارد. کورکومین که مادۀ موثرۀ موجود در زردچوبه است، اثرات ضد التهابی شناخته شده‌ای دارد. بنابراین، در مطالعۀ حاضر اثرات این ماده بر درماتیت تماسی تجربی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: در این مطالعه از بیست سر موش سوری نر نژاد بالب/سی استفاده شد. موش‌ها به چهار گروه پنج قطعه‌ای تقسیم گردیدند. در گروه‌های کنترل منفی، کنترل مثبت و تیمار با استفاده از مادۀ دی نیترو کلرو بنزن نخست حساسیت‌زایی در پوست قسمت پشتی حیوانات ایجاد شده در مرحلۀ بعدی درماتیت تماسی در لالۀ گوش القا گردید. در گروه تیمار و کنترل مثبت به ترتیب از پماد حاوی کورکومین و بتامتازون به صورت موضعی به مدت یک هفته استفاده شد. در گروه‌های کنترل منفی و شم نیز از وازلین به عنوان حامل پماد استفاده گردید. ضخامت لالۀ گوش در طی دورۀ آزمایش اندازه‌گیری شد. موش‌ها پس از اتمام دورۀ تیمار آسان‌کشی شده و نمونه‌های گوش پس از تثبیت و تهیۀ مقاطع میکروسکوپی، به روش هماتوکسیلین-ائوزین رنگ‌آمیزی گردیدند. یافته‌های پژوهش: نتایج ماکروسکوپیک نشانگر آن بود که در هر سه گروه کنترل منفی، کنترل مثبت و تیمار درماتیت در گوش ایجاد شد. تفاوت برهمکنش روز و گروه در روزهای 22 و 30 از نظر آماری معنادار (p< 0.05) بود. مقایسۀ نتایج در هر گروه به صورت مجزا نیز همین امر را نشان داد. آنالیز آماری داده‌های هیستوپاتولوژی نشان داد که تفاوت در مورد ادم، شدت التهاب، و ضخامت اپیدرم در گروه شم نسبت به گروه کنترل منفی معنا‌دار بود. مقایسۀ گروه شم با گروه کنترل مثبت نشان داد که تفاوت در میزان التهاب معنا‌دار بوده و در فاکتورهای ادم و ضخامت اپیدرم معنا‌دار نیست. مقایسۀ گروه تیمار با گروه شم نشان داد که تفاوت در ادم در این گروه‌ها معنا‌دار نیست، لیکن شدت التهاب و ضخامت اپیدرم تفاوت آماری معنا‌داری با هم داشتند. مقایسۀ بین گروه‌های تیمار و کنترل منفی نیز همین نتایج را نشان داد. بحث و نتیجه ‌گیری: با توجه به یافته‌های این مطالعه می‌توان نتیجه‌گیری کرد که استفادۀ موضعی از پماد حاوی کورکومین در موش‌های مبتلا به درماتیت تماسی آلرژیک می‌تواند التهاب، ادم و ضخیم‌شدگی اپیدرم پوست را به میزان قابل ملاحظه‌ای کاهش دهد، که این اثرات قابل مقایسه با اثرات درمانی داروهای کورتیکوستروئیدی موضعی می‌باشند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Evaluation of Curcumin Ointment Effects on Dinitrochlorobenzene-Induced Contact Dermatitis in Mouse
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: One of the post-surgical complications is contact dermatitis caused by several factors such as scrub solution, suture materials, bandages and even surgical gloves. Conventional treatment for this problem is the use of corticosteroids that may cause undesirable side-effects. Curcumin is the active component of turmeric that have known anti-inflammatory effects. Therefore, its effects on experimentally induced contact dermatitis were investigated in this study. Materials &Methods: Twenty male BALB/c mice were used in this study. The mice were equally divided into four groups. The negative control (NC), positive control (PC), and treatment (T) groups were sensitized by dinitrochlorobenzene painting on dorsum of the mice, followed by contact dermatitis induction on their ear. Curcumin and Betamethasone topical ointments were applied to the ear of the T and PC groups for a week, respectively. Contact dermatitis left untreated in the NC and sham (S) groups. Ear thickness was measured during the study. After completing the course of treatment, the mice were euthanized and ear specimens were fixed, sectioned and stained with hematoxylin and eosin. Findings: Macroscopic evaluations revealed that contact dermatitis was induced in all of the NC, PC, and T groups successfully. Ear thickness differences in day 22 and 30 were significant (p< 0.05). Histopathologic data analysis showed edema, inflammation, and epidermal thickness were significantly different in S group compared with NC. Inflammation was significantly different between S and PC groups, but edema and epidermal thickness have not such difference. Comparison of the T group with the S group showed that difference between edema is not significant, but inflammation and epidermal thickness are significantly different. Differences between T and NC groups showed the same results. Discussion & Conclusion: Based on the results, we can conclude that topical application of curcumin ointment to the mice suffering from contact dermatitis may reduce inflammation, edema, and epidermal thickening, which is comparable to the effects of corticosteroid medications.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله فاطمه هاشمی | fatemeh hashemi
university of tabriz
گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تبریز (Tabriz university)

سیامک کاظمی درآبادی | siamak kazemi darabadi
dept of clinical sciences, faculty of veterinary medicine, tabriz university, tabriz, iran
گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تبریز (Tabriz university)

حمید اکبری | hamid akbari
dept of clinical sciences, faculty of veterinary medicine, tabriz university, tabriz, iran
گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تبریز (Tabriz university)

منیره خردادمهر | monireh khordadmehr
dept of of pathobiology, faculty of veterinary medicine, tabriz university, tabriz, iran
گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تبریز (Tabriz university)

نشانی اینترنتی http://sjimu.medilam.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-3419-1&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/48/article-48-418880.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده 1
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات